Het weer wordt steeds mooier en we zoeken daardoor verkoeling in het water. Tijdens het zwemmen kan er water in ons oor blijven zitten. Dit kan één van de oorzaken zijn van een oorontsteking.
Wat als een oorontsteking begon..
Het was het einde van onze vakantie in Zuid-Spanje. 14 dagen zon, zee & strand, optimaal vakantie.
De laatste dag voor vertrek voelde ik mij niet zo fit. Ik dacht misschien toch van het eten van de dag ervoor?
Op de dag van vertrek had ik flinke hoofdpijn, raar, want ik heb bijna nooit last van hoofdpijn. ’s Ochtends naar de lokale apotheek. Alles wat in Nederland op recept te verkrijgen is, is in het buitenland vaak zo te halen. Met aspirines, neusspray en keelsnoepjes was ik klaar voor de vlucht.
Tijdens het landen voelde het alsof mijn hoofd zou ontploffen, eenmaal geland zakte dat gevoel gelukkig weer af. De volgende dag kreeg ik steeds meer last van mijn oor.
Na een bezoek aan de huisarts kwam zij tot de conclusie dat het een oorontsteking was. Dit zou goed kunnen komen door het zwemmen in de zee.
Een aantal dagen later stond ik op met een scheef/verzakt gezicht, de hele linkerkant deed niet meer mee… Het leek of ik net van de tandarts kwam, alles leek verdooft.
Na een telefoontje met de huisarts kon ik diezelfde dag weer terecht. Zij stelde Bell Parese vast. Een stootkuur prednison zou de ontsteking verminderen.
Bellse parese, ookwel aangezichtsverlamming van Bell genoemd. Hierbij treedt er uitval op van de, in mijn geval linker, aangezichtszenuw (-nervus facicalis). Deze zenuw is van belang voor de bewegelijkheid van het voorhoofd, het optillen van je wenkbrauw, sluiten en knipperen van de ogen. Daarnaast stuurt deze zenuw de spieren rondom de mond en neus aan. Doordat er geen verbinding gemaakt kan worden met deze aangezichtszenuw hangt alles er slap bij.
Er kunnen meerdere oorzaken zijn voor Bellse parese zoals een breuk in de schedelbasis, ziekte van Lyme, virale infectie, slechte doorbloeding of zoals in mijn geval een ernstige middenoorontsteking.
De behandeling bestaat vaak uit een stootkuur prednison, druppels om het oog vochtig te houden en een vettige zalf die s ‘nachts in het oog gedruppeld dient te worden zodat het oog niet uitdroogt tijdens het slapen.
Als orthomoleculair therapeut ben ik niet altijd voorstander van reguliere medicatie. Tenzij het echt nodig is, zoals in dit geval.
Naast de reguliere medicatie ben ik na het constateren van Bell vrij snel met alternatieve therapie gestart.
Zo kwam ik uit bij Acu Vitae in Amsterdam waar Margarita mij ontving.
Margarita leerde mij hoe ik mijn gezicht moest tapen, masseerde mijn gezicht en zetten de nodige accupunctuurnaalden.
Twee keer per week liet ik mij behandelen.
Na iedere behandeling was er een groot verschil te zien, ik maakte telkens stappen in de goede richting. Na drie behandelingen kon ik mijn oog bijna helemaal sluiten.
Inmiddels is er niets meer van te zien!
Mocht jij iemand kennen die hier last van heeft (gehad), weet dan dat er meer is dan de reguliere behandeling.
www.bellseparese.nl
